بنظرم نباید از ظرفیت تربیتی ایام غافل شد. الان که مساجد و تکایا و هیئات دست به کمک های علنی زده اند، وقت جذب و رشد خیلی هاست. وقت آن است که زنگ بزنی به همانی که میگفت "چرا پول هیئت ها را خرج فقرا نمیکنید" و برنامه پخش کمک ها را توضیح بدهید واز او نه درخواست مالی که درخواست معرفی فقیر و مشارکت فیزیکی در پخش بسته ها بکنید. یکی دو تا خانه فقیر را که ببیند، دعای یکی دو معتاد را که ببیند، اصلا یادش میرود که چه میگفته است. تازه میشود این برنامه کمک مومنانه اگر موقتی بوده است را ثابت کرد و همان شخص را پای ثابت این کار ها کرد. رشد چیست؟! همین هاست دیگر.
نگویید از این کارها نمیکنید که غمگین میشوم :(
درباره این سایت